Linkshandig

Ik heb het eerder verteld.
Rechtshandig, rechtsbenig en meestal rechtsdragend. Nou ja, dat laatste weet alleen ikzelf. Sinds ik twee jaar geleden mijn arm heb gebroken ben ik noodgedwongen vrijwel alles linkshandig gaan doen. Is dat moeilijk?

Nee, wel vaak lastig en onhandig. Ik realiseer mij dat ik heel veel niet meer met mijn rechterhand kan doen. Maakt ogenschijnlijk niet uit maar toch. Ik ga oefenen, oefenen en nog eens oefenen.
Ik begin heel simpel. Ik zal toch iedere dag mijn kont moeten afvegen. Voor fijnbesnaarde lezers: na een groot toiletbezoek tracht ik zo goed als het kan mijn bipsen linkshandig van eventueel resterende fecaliën te ontdoen.

Het resultaat stimuleert om verder te gaan.
Ik ga links schrijven. Mijn dagelijkse puzzeltjes in de krant; daar begon en begin ik iedere dag mee. De letters en cijfers kan ik niet vlotjes schrijven, alleen maar heel geconcentreerd tekenen. Letter voor letter, cijfer voor cijfer. Mij bekruipt menigmaal het gevoel dat ik weer in de schoolbankjes zit uit mijn prille levensjaren. De tijd dat de juffrouw of meester heel hardnekkig met de liniaal op je vingers tikt als je linkshandig bent. Het is mij bespaard gebleven. Pedagogiek is in die tijd nog onbekend.

Is dat linkshandige gedoe erg? Natuurlijk niet. Links- of rechtsom, ik kan het. Het enige dat voor mij telt. Kost wat meer tijd maar tijd heb ik meer dan genoeg. Onzin natuurlijk want ik heb evenveel tijd als iedereen op deze aardkloot. Ik gruwel van de bijna standaard opmerking vandaag de dag van mensen die zeggen dat ze geen tijd hebben. Allemaal druk, druk, druk en zo.

En je columns dan?
Op het moment dat je die vraag stelt, weet je natuurlijk ook het antwoord.
Die columns beitel ik sinds kort niet meer in steen. Schrijven op papier doe ik al jaren hooguit nog op een enkel kattebelletje. Voor de rest is het Word dat de klok slaat.
Ik zie mensen met twee vingers al dan niet behendig een toetsenbord mishandelen. Zelf kan ik van mijn rechterhand alleen nog de pink en de ringvinger gebruiken. Wat een ander kan met twee vingers kan ik ook met zeven vingers. Het maakt trouwens geen bal uit wat een ander kan. Ik doe wat ik graag wil doen en dat lukt. Meer is niet nodig.

De sturing van mijn rechterarm is helemaal zoek.
Die arm kan ik niet meer boven schouderhoogte krijgen. Ik mis ook de fijne motoriek in mijn rechterhand. Simpel een pen hanteren, een mes van tafel pakken, knoopjes van mijn overhemd dichtmaken, tanden poetsen, iets in mijn rechter broekzak stoppen, biljarten, snoeien in de tuin, heerlijk doe-het-zelven, de vaatwasser leegmaken, een hand geven.
Alles went, behalve hangen.

Die vaatwasser kan ik ook met links uitruimen, bord voor bord. Ook links heb ik broekzakken, de knopen van een overhemd maak ik dicht voordat ik het over mijn hoofd aantrek. Tanden poetsen kan links. Meer dan jammer is dat ik na ruim vijfenveertig jaar niet meer kan biljarten, doe-het-zelven in en om huis. Onze tuin, ooit mijn grote hobby, kan ik niet meer onderhouden. Ik kan er wel van blijven genieten.
Het leven is zo simpel: genieten van wat ik wel nog kan.

Je hebt het vast gemerkt: ook deze column schrijf ik overwegend links.
Ik zeg niks; helemaal niks.

Meer columns van Rob van Spanje? Lees zijn bundel Vis op vrijdag!
[bol_product_links block_id=”bol_56fec0b761913_selected-products” products=”9200000039366285″ name=”Vis op vrijdag” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

written by Rob van Spanje