Onze taal

Doorgaans ben ik heel nauwkeurig als het gaat om taal- en woordgebruik.
Spellingcontrole staat standaard aan. Ter vervanging van het Groene Boekje.
Bij wijze van spreken lig ik wakker zodra ik achteraf zie dat er een punt of komma verkeerd staat. Waarschijnlijk geen mens die het opvalt. Gelukkig is mijn neiging tot perfectionisme nog maar een flauw aftreksel van wat het ooit is geweest. Het is goed zoals het is.

Maar toch. Als ik schrijf, kom ik altijd weer dezelfde mogelijke struikelblokken tegen. Dan heb ik het niet over de bekende en waarschijnlijk vaak bewuste taalgrapjes zoals een dood lijk. Een tautologie dus. In tegenstelling daarmee is natuurlijk “in levende lijve”. Of toch “in levenden lijve”? Natuurlijk schrijven we ook allemaal “te allen tijde” en niet ten aller tijden of dat soort varianten.

Ik ontving trouwens ook eens een tweet van iemand die mij een hatelijk en gezond nieuw jaar toewenste. Het is dat ik haar via Twitter al langer ken anders had ik haar meteen uit mijn contacten verwijderd. Zo kreeg ik ook een tweet van iemand die mij wilde verassen. Hij bleek toch verrassen te bedoelen. Dat is uiteraard de categorie tikfouten of humor. Bovendien zijn sociale media geen platvorm om je taalkundige vaardigheden te demonstreren.

Als ik kijk naar de doelgroep van lezers van Banger Sisters hoef ik het niet te hebben over simpele taalkundige zaken zoals d, t of dt. En toch blijkt dat voor veel mensen moeilijk te zijn. Dat kan ik mij ook best wel voorstellen hoor. Eerlijk gezegd vind ik dat onze taal qua schrijven een heel stuk eenvoudiger kan. Gewoon, simpel, fonetisch.
Wil ik wel weten of bij beëindigen de umlaut op en e of op de i moet? Iedereen snapt het ook als je gewoon beeindigen schrijft.

Ik vraag mij al jaren af waarom we in onze taal het verschil kennen tussen “au” en “ou”. Natuurlijk maakt het wat uit of de douche koud of lauw is maar dat verschil blijft net zo groot als je die woorden allebei met “au” of met “ou” schrijft.
Die doesj is dus gewoon kaut of lauw. Of toch maar kout of louw?
Koud en lauw. De logica van deze spelling ontgaat mij; hoef ik meestal ook niet te weten.
Is het nou te veel of misschien toch teveel? Van tevoren of vantevoren? Er vanuit gaan, ervan uitgaan of toch er vanuitgaan? Schrijf gewoon er van uit gaan. Ieder normaal mens snapt wat je bedoelt.

Voor mij is een altijd blijvende vraag: zijn het nou twee handen op een buik of vier? Zelf zou ik zeggen: twee mensen die samen eenzelfde gevoel, geluk nastreven. Dus vier handen op een buik. Volgens andere bronnen echter zijn het twee handen op een buik. Twee handen van eenzelfde persoon die altijd in volledige harmonie met elkaar zijn. En nou weet ik het dus nog niet.

Gaat dat ooit veranderen?
Ik heb er een hart hooft in.

Maakt niet uit zolang een ander het maar begrijpt.

Meer columns van Rob van Spanje? Lees zijn bundel Vis op vrijdag!
[bol_product_links block_id=”bol_56fec0b761913_selected-products” products=”9200000039366285″ name=”Vis op vrijdag” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

written by Rob van Spanje