In Nederland is een groot tekort aan donoren.
Afgelopen dinsdag heeft de Tweede Kamer ingestemd met een wijziging van de “Wet op de orgaandonatie”. Het was, is en blijft spannend want de laatste en beslissende horde -de Eerste Kamer- volgt pas over enkele maanden. De Raad van State speelt ook nog mee.
Wat je noemt kantje boord: 75 stemmen vóór en 74 tegen. Dat het spannend zou worden is van tevoren al bekend. Bij gelijke stand zou de balans zijn doorgeslagen ten gunste van de nee-stemmers.
Kamerleden komen meestal wel graag eens in het nieuws. Dat twijfelachtige genoegen mag deze keer Frank Wassenberg van de Partij voor de Dieren smaken. Naar eigen zeggen heeft hij een andere afspraak eerder op die dag verkeerd ingepland en mist daardoor de cruciale stemming. Op sociale media noemt hij dat zelf een enorme blunder. Hij staat bekend als fervent tegenstemmer. In diezelfde sociale media lees ik ook de variant dat hij de trein gemist zou hebben dan wel dat er treinvertraging was. Omkoping wordt gesuggereerd.
Het zal allemaal wel. Feit is dat hij niet gestemd heeft. Punt.
Persoonlijk vind ik het geweldig goed nieuws.
In de eerste plaats denk ik aan al die mensen die op de wachtlijst staan voor orgaandonatie. De cijfers zijn bekend. In Nederland staan op dit moment meer dan 1000 mensen op een wachtlijst. Ieder jaar overlijden er zo’n 150 patiënten op die lijsten omdat een donororgaan niet tijdig beschikbaar is. Zij leven vaak al jaren continue tussen hoop en vrees. De twijfel en onzekerheid of er wel tijdig een geschikt orgaan ter beschikking komt. Letterlijk een kwestie van leven en dood. Slopend.
Ik vind het ook een opsteker voor de medische sector. Of het aantal donoren door een eventuele wetswijziging zal toenemen is nog onduidelijk. De praktijk zal het moeten uitwijzen.
Tot slot natuurlijk geweldig voor D66-ers Pia Dijkstra en Alexander Pechtold.
Bij het bekend worden van de uitslag zijn zij beiden duidelijk zichtbaar geëmotioneerd. Mag het misschien? Al zo’n vier jaar hebben zij zich ingespannen voor deze wetswijziging. Een eerder voorstel redde het niet. Zij passen het aan, zwakken het af en nu dit resultaat. Ik gun het hen beiden zo en hoop dat zij er ook in slagen om het spul heelhuids over die laatste hobbels heen te krijgen. Als ik de berichten zo lees heb ik daar een hard hoofd in.
Verandert er nu echt veel?
Het uitgangspunt wijzigt essentieel. “Nee, tenzij” wordt “ja, tenzij”. Natuurlijk snap ik het verschil maar het maakt in mijn beleving niet uit. Ook dit onderwerp bekijk ik nuchter en relativerend. Maakt het leven wat overzichtelijker.
Door velen wordt uiteraard geschermd met het principiële recht op zelfbeschikking. Artikel 11 van de Grondwet wordt erbij gehaald: het recht op de onaantastbaarheid van het menselijk lichaam. Terecht en meer dan begrijpelijk, het is immers een gevoelige medisch-ethische kwestie. Een zwaar en zwaarwegend onderwerp.
Volgens mij staat het recht op zelfbeschikking echter helemaal niet ter discussie. Je kunt simpel aangeven in het Donorregister dat je geen donor wilt zijn.
Bovendien kun je te allen tijde van inzicht veranderen en ook het register laten wijzigen. Vandaag ben je kerngezond, morgen sta je misschien zelf op een wachtlijst en ben je één van die duizend. Zou dat je keuze veranderen…..? Het lijkt mij vanzelfsprekend dat je, als je geen donor wilt zijn, zelf ook geen organen van een ander wilt ontvangen. Als het aan mij ligt, komt dat ook zo in het Donorregister: aan het hokje ”nee” onlosmakelijk die consequentie verbinden.
Zomaar wat gewetensvragen die in het verleden weleens bij me kwamen opborrelen. Beantwoorden hoef ik ze niet meer; heb ik al gedaan. Wat ik vind is voor anderen helemaal niet interessant. Respect voor ieders overtuiging, afwegingen en standpunt.
Voor mijzelf maakt het verdere verloop van dit politieke proces trouwens niet uit.
Sinds 2001 sta ik in het register als donor geregistreerd. Als ik er niet meer ben zijn het niet mijn nabestaanden die gaan beslissen wat er met mijn lichaam moet gebeuren. Dat doe ik zelf. Nu.
Mijn nabestaanden kennen mijn standpunt en zullen dat respecteren. Medici mogen van mij alles hebben wat nog bruikbaar is.
Wellicht heeft een ander er wat aan.
Meer columns van Rob van Spanje? Lees zijn bundel Vis op vrijdag!
[bol_product_links block_id=”bol_56fec0b761913_selected-products” products=”9200000039366285″ name=”Vis op vrijdag” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
