Pensioen

Het valt mij al jaren op.
Mensen beginnen vaak pas echt te leven als ze met pensioen zijn. Als toverslag bij heldere hemel veranderen zij van collega en medewerker in mens.

Mijn oud-collega’s.
De een herinner ik me nog als eeuwige lolbroek. Altijd in voor een grap en practical joke. Ik weet het maar al te goed maar namen noem ik niet. Die slome boekhouder; wordt helemaal geil als ie cijfertjes ziet. Nog altijd. Destijds wordt ie er als ambtenaar ook nog voor betaald om geil te zijn. Jaloers? Had je maar boekhouder moeten worden. En dan die chefs; noemen zich baas. Hebben zelf nooit begrepen wat leidinggeven zou kunnen betekenen. Maar ja, die salarisschaal hè, dan wordt je maar al te graag een heuse manager. Laat maar. Natuurlijk heb ik ook heel wat super capabele managers meegemaakt. Net zoals heel veel geweldige collega’s en medewerkers door het hele bedrijf. Ik durf mij niet te wagen aan een gok in welke categorie mijn oud-collega’s mij destijds hebben ingedeeld. Ik hou het maar even op serieus, perfectionistisch, bedachtzaam en gevoel voor humor.

Pensioen.
Zelf ben ik al een jaar of vier met vervroegd pensioen. Eind deze maand word ik zesenzestig en krijg ik definitief pensioen en AOW. Ik beland officieel in de ouweballentent. Zal mij een zorg zijn hoe je het noemt. Ik blijf in ieder geval proberen om van het leven te genieten. Niet omdat ik AOW krijg maar omdat ik dat al jaren probeer. Lukt alleen niet altijd.
Ik heb in de afgelopen tijd met plezier gezien hoe heel wat oud-collega’s invulling hebben gegeven aan hun nieuw levensfase. Ik ken hen alleen als collega; nu leer ik hen kennen als mens. Ze blijken avonturiers te zijn, levensgenieters, een totaal onverwacht beroep, hobby’s, misschien wel opa of oma. Maakt allemaal niet uit. Ik zie alleen maar dat mensen nu eindelijk gaan genieten van het leven.

Ik leer een heel andere kant kennen van al die formele en vaak o zo saaie collega’s van destijds. Allemaal een rol gespeeld als ambtenaar en vertegenwoordiger van onze bureaucratie. Wat hebben wij nu toch een commentaar op die ellendige bureaucratie. Doodziek word je van alle formulieren die je telkens weer moet invullen. Wij waren een deel ervan.

En nu dan met pensioen. Eindelijk weer volledig de baas van je eigen agenda. Voor de een betekent dat het bekende zwitserlevengevoel. Een enkeling schrijft dat zelfs met een Hoofdletter. Vrijheid/blijheid, verre reizen maken, alles doen waar nooit tijd voor was, puur genieten. De echte duizendpoten blaken van energie en komen binnen de kortste keren weer tijd te kort. Een ander valt in een zwart gat en moet iedere dag opnieuw maar weer zien hoe die de dag kapot krijgt. Meestal gewoon een kwestie van wennen; heb je nu tijd genoeg voor.

Ga je met pensioen dat zit je in de levensfase tussen werk en zerk.
Maak er gewoon het beste van en probeer te genieten!

Meer columns van Rob van Spanje? Lees zijn bundels Vis op vrijdag en Ik hengel maar wat!

[bol_product_links block_id=”bol_56fec0b761913_selected-products” products=”9200000039366285″ name=”Vis op vrijdag” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
[bol_product_links block_id=”bol_5a3418acac9a0_selected-products” products=”9200000086862039″ name=”Ik hengel maar wat rob” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”1″ show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

written by Rob van Spanje