Een piano, toetsen, zwart en wit.
Ach, het leven bestaat natuurlijk uit meer dan alleen maar zwart en wit.
Witte toetsen worden vaak geassocieerd met vrolijkheid, blijheid. Zwart staat immers voor droefheid, rouw. Maar op een piano met alleen maar witte toetsen kun je geen vrolijke muziek maken. Het is de combinatie en harmonie daartussen die losse tonen tot muziek maken.
Van een trouwe lezer van mijn columns en tevens lotgenoot kreeg ik even later een andere spreuk. Die wil ik je zeker niet onthouden.
“Je leven is het resultaat van de keuzes die je maakt. Ben je niet tevreden begin dan met het maken van andere keuzes.”
Hoe waar kunnen waarheden zijn?
Ik heb trouwens een hekel aan het woord “lotgenoot”. Dat klinkt zo deprimerend. Onlangs hoorde ik een mooi alternatief van Annet Boswijk: “ervaringsgelijken”. Klinkt al heel wat positiever. Je vindt haar op Twitter, ook onder de naam @IsDrie. Zij draagt een positieve boodschap uit.
Vorig jaar zette ik een berichtje van mijzelf op Twitter. Staat een heel klein beetje in het verlengde van de voorgaande uitspraken, dus op een bescheiden plekje.
“De zwarte bladzijden scheur ik niet uit mijn herinnering
ik veeg ze niet uit
maar ik hoef ze niet meer te lezen
ze zijn een deel van mij.”
Die zwarte bladzijden zijn inderdaad inmiddels een deel van mijn leven. Vooral een gevolg van een verkeerde beroepskeuze. Dat berichtje hangt sindsdien op de kast in mijn werkhoek. Naast “Jaag mij niet op, ik ontspan, relax of ben aan het werk, niet op de vlucht”. Doodsimpel uit mijn hart omdat ik niet meer tegen spanning, drukte en stress kan.
Lang geleden heb ik ook zelf piano gespeeld. Af en toe een stukje Mozart maar vooral Schubert, Schuman, Liszt, en natuurlijk de Mondscheinsonate van Beethoven. Dat kan ik niet meer. Het ontbreekt mij inmiddels al vele jaren aan techniek, geheugen en contratie. Nu speel ik ook nog af en toe maar dan vooral om eens lekker af te reageren. Als niemand thuis is; en meestal is dat zo. Dan zit ik weer alleen tussen die vier muren. Een woeste uitbarsting om mijn agressie kwijt te kunnen, een uitlaatklep. Of een lieflijk melodietje om te relaxen. Ze helpen allebei, een beetje.
Ook mijn leven is bepaald door de keuzes die ik zelf heb gemaakt. Meestal ging dat goed, een enkele keer fout. Laat ieder horen wat hij of zij wil horen. Zwart en wit.
Life is like a piano. Enjoy!
