Wat is een punaise?
Even googlen en je leest dat het een korte spijker of speld is met een zeer brede kop, waardoor hij/zij/het met de hand in een zachte ondergrond (bijvoorbeeld hout) te drukken is.
Uitgevonden in 1903; zo, dat weten we weer.
Vandaag de dag zijn er natuurlijk allerlei soorten modern ogende punaises.
Het principe is hetzelfde; alleen het uiterlijk verandert. Ook de punaise gaat mee met de tijd en de commercie wil ook wat. Die ouderwetse punaise heet tegenwoordig dus gewoon prikker. Maar dan wel in allerlei vormen en kleuren; voor ieder wat wils.
Er zijn nu vast mensen die zich afvragen waarom ik iets wil schrijven over een punaise.
Het antwoord is even simpel als de punaise zelf.
Ooit heb ik kennelijk gezegd of geschreven dat ik columns kan schrijven over welk onderwerp dan ook: van een paperclip tot doodgaan en alles wat daar tussenin zit. Krijg ik prompt een reactie: kun je dan ook een stukje schrijven over een punaise?
Een punaise is natuurlijk geen paperclip maar ook over een punaise kan ik een column schrijven. Die zit je nu dus te lezen.
Een punaise is voor mij een toonbeeld van eenvoud. Daar hou ik wel van.
Belangrijke afspraken waar je aan moet denken, die uitnodiging voor dat feestje, een herinnering aan die vergadering van volgende week, het boodschappenlijstje voor deze week, vergeet dat bosje bloemen niet. O ja, morgen de kinderen naar school brengen, ‘s avonds nog naar die fuif en dan midden in de nacht weer ophalen. De afspraken die ook de partner en de kinderen zelf vooral niet mogen vergeten. Vergeet het allemaal niet.
Alles dus op het prikbord; met die simpele punaise.
Van die drukte raak ik soms helemaal gestoord en daarom is die punaise zo belangrijk in mijn leven. Die hele verzameling van afspraken wordt op het prikbord geprikt. Daarom heet dat bord ook prikbord. Orde in de chaos. Daarna kan ik mijn eigen mentale harde schijf weer wissen. Wel af en toe even op dat prikbord kijken.
Rust in mijn kop. Leve de punaise!
Het mooie vind ik dat alles wat er op dat prikbord staat -hoe belangrijk allemaal en vooral niet vergeten!- alleen maar een verzameling is van wat losse floddertjes papier en simpele punaises. We leven natuurlijk in 2015 en het kan uiteraard ook allemaal electronisch. En toch doen we dat niet, althans met heel veel dingen niet. Liever op dat prikbord met die punaises; dat hééft wel wat. En daarom vind ik die ouderwetse punaise nog altijd zo mooi.
Maar als ik aan punaise denk, dan denk ik ook aan een oud-collega.
Hij is in die jaren werkzaam bij hetzelfde overheidsbedrijf als ik en schrijft regelmatig prikkende en prikkelende stukjes in het personeelsblad. Een leuke, getekende karikatuur eronder en ondertekend door “Punaise”. Iedereen binnen het bedrijf weet wie hij is.
Telkens mooie, vaak ludieke stukjes. Af en toe even kietelen en mensen in het bedrijf -van hoog tot laag- een momentje meegeven om even bij stil te staan. Ik denk dat ik hem destijds te weinig heb gewaardeerd om wat hij echt heeft verteld en de manier waarop hij dat telkens heeft gedaan. Maar hem en zijn stukjes zal ik nooit vergeten.
Het eeuwige leven voor de punaise.
