Sinterklaasfeest

Vorig jaar rond deze tijd schrijf ik een column over Sinterklaas.
Dat woord schrijf ik ook vandaag met een hoofdletter.
Ik durf niet meer om er nog een keer over te schrijven. Voor je het weet heb je een stel malloten voor de deur staan die je wel even weten te vinden als het nodig is. Die malloten mag ik natuurlijk niet zo noemen want dat zijn toch maar de ware strijders tegen alles wat riekt naar slavernij.

Het liefst wil ik nu stoppen met schrijven hierover want ik word er doodziek van maar mijn pen wil gewoon doorgaan. Overmacht dus.
Ik heb nooit beter geweten dan dat het gaat om een kinderfeest. Een feest dus voor kinderen, zo naïef ben ik nog altijd . Degenen die het lopen te verzieken zijn heuse, volwassen mensen! Die mogen geacht worden bij hun volle verstand te zijn. Hoezeer schijn kan bedriegen. Alhoewel, ze zijn natuurlijk wél bij hun volle verstand. Dat zegt genoeg. Dit ís hun volle verstand.

Simplistische figuren met het IQ van een rolmops die bij de intocht van Sinterklaas gaan roepen: “Sinterklaas bestaat niet, Sinterklaas bestaat niet”. Dat mogen ze wat mij betreft het hele jaar door roepen maar ga dat niet doen op die ene dag van de intocht van Sinterklaas in Gouda of waar dan ook. In het bijzijn van zoveel kinderen; uitgerekend op dat kinderfeest. Een trauma voor die kinderen en er zijn veel troostende woorden van hun ouders voor nodig om dat weer een beetje weg te poetsen. Kinderen willen alleen maar denken aan die man met de baard, een heuse zwarte piet, pepernoten, ander snoepgoed en natuurlijk uiteindelijk die cadeautjes. Ze hebben er slapeloze nachten van. Zeker nu. Zieke hufters.

Het summum van intelligentie in onze maatschappij gaat nu natuurlijk beweren dat ze juist willen voorkómen dat kinderen slapeloze nachten zullen hebben. Echte kindervrienden dus. Zum Kotzen zouden de Duitsers zeggen. Om over je nek te gaan, dus. Ik zeg het bescheiden maar daar kan een hele pot rolmopsen niet tegenop.

Tjonge, wat zijn ze toch geweldig. Applaus en een staande ovatie. Die droplullen hebben toch maar even geroepen dat Sinterklaas niet bestaat. Ik ben echt onder de indruk. Zo heb ik het nog nooit bekeken en ik moet eerlijk bekennen: ik heb nog altijd geloofd dat Sinterklaas voor kinderen echt bestaat.
Ook ik ben nu gaan nadenken: bestaat die Sinterklaas eigenlijk wel? Dus met hun actie hebben ze niet alleen die kinderen maar ook volwassenen bereikt. Althans één, en dat ben ik. Er zullen vast velen met mij zijn. Ik kan mij maar moeilijk voorstellen dat dat stelletje aso’s echt niets anders te doen heeft.

Die hotemetoten zullen dit soort columns vast niet lezen. Ofwel ze kunnen niet lezen ofwel ze komen met wat ondersteuning hooguit tot en met een stukje van de vierde regel. Daarna houdt het echt op, lijkt me.

Natuurlijk zijn er heel wat oprechte tegenstanders van de entourage van Sinterklaas. Dan heb ik het over de zwarte pieten die al dan niet zwart “moeten” zijn. Een compromis: een paar roetvegen over het gezicht. Ook prima. Van mij mogen ze iedere kleur van de regenboog hebben maar gaan we dan heel wat kinderliedjes waarin de woordjes “Zwarte Piet” voorkomen schrappen uit het repertoire? Volgens mij gaat het alleen maar om wat simpele kinderliedjes. Of vergis ik mij en gaat het echt over slavernij? Waar gaat dit over? Hoe ver wil je gaan met je al dan niet quasi principes…

Natuurlijk hebben we in Nederland onze democratie, recht van meningsuiting. Iedereen mag zeggen wat ie vindt. Daar mogen we trots op zijn maar er zijn altijd mensen die niet begrijpen wat daarmee wordt bedoeld. Ik kan er niks aan doen maar dan denk ik altijd weer aan die rolmopsen.

Die lust ik niet.

written by Rob van Spanje