Soms denk ik wel eens wat.
Waar ik dan aan denk? Nou, gewoon aan een stripfiguur.
Heb jij vast ook.
N.B. Iedere gelijkenis met personen vandaag de dag berust louter op toeval
Mijn gedachten gaan zo af en toe terug naar de striphelden uit mijn jeugd.
Ik zie ze zo weer voor mij.
Donald Duck met z’n eeuwige gebral en het in zijn ogen kennelijk pietluttige maar vaak o zo serieus bedoelde gesnater van Kwik, Kwek en Kwak. Zij willen iets vertellen maar Donald luistert niet en is op voorhand overtuigd van zijn eigen gelijk. Wat een onnozel gesnater van die neefjes. Ga lekker buiten spelen. Ik heb wel wat anders te doen.
Hij trompettert en trumpt onverstoorbaar verder en gaat zakendoen met oom Dagobert.
Ik denk ook weer aan Lucky Luke.
Die lonely cowboy met z’n eeuwige sigarettenpeuk of sprietje uit de mondhoek hangend. Lonely maar wel een echte vent die in z’n eentje de hele wereld behoedt voor alle onheil. Schiet heus niet zomaar uit de losse heup op alles wat niet in zijn straatje past. De Mexicaanse Daltons zijn goed in het graven van tunnels maar Lucky Luke zorgt er wel voor dat ze worden vastgeketend achter die gevangenismuur.
In die striptijd denkt Lucky Luke best goed na. Niet eerst schieten en dan kijken wie hij geraakt heeft.
Da’s het verschil tussen een strip en de werkelijkheid.
De laatste tijd denk ik ook maar al te vaak aan het stripboek “De avonturen van Kuifje in Amerika”.
Vraag mij niet waarom maar daar denk ik dus wel aan. Vast vanwege die blonde kuif. Maar ook vanwege z’n hondje Bobbie dat regelmatig slimmer is dan z’n baasje.
Zie je ook de dag van vandaag: mensen hebben een hondje dat ….. uh.
Vergeten wat ik wilde vertellen.
Natuurlijk niet te vergeten Olivier B. Bommel en Tom Poes.
Van heer Bommel met zijn pijpen weet ik alleen nog dat hij als enige dacht een heer van stand te zijn.
Behoorlijk impulsief, naïef, betweterig en nogal wat last van zelfoverschatting. Creëert zijn eigen problemen en belandt dan bij zijn maatje: Tom Poes. Verzin een list.
Met pijpen bedoel ik verder niks. Heer Bommel had maar één pijp.
Tom Poes, door Heer Bommel consequent “jonge vriend” genoemd.
Met Tom heb ik helemaal niks maar bij Poes beginnen bij mannen ook hormonen en oerinstincten een rol te spelen. Hoe simpel kan het leven zijn? Als ik de media moet geloven lijkt het leven soms wel een seksuele grabbelton.
Kom op zeg; altijd weer die media die de werkelijkheid verdraaien.
Met zo’n stomme opmerkingen ben ik natuurlijk weer meteen terug in de werkelijkheid.
In mijn jonge jaren zijn het slechts stripfiguren en lach ik met alles wat los en vastzit. Dat lachen zal ik nooit verleren maar tegenwoordig denk ik soms ook wel eens.
Al die stripfiguren van destijds bestaan nog steeds.
Ik blijf voorlopig nog even in stripfigurenland en wacht op Kuifje.
In ons eigen kikkerland.
Meer columns van Rob van Spanje? Lees zijn bundel Vis op vrijdag!
[bol_product_links block_id=”bol_56fec0b761913_selected-products” products=”9200000039366285″ name=”Vis op vrijdag” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
