Uiterlijkheden

Mijn uiterlijk boeit me niet echt.
Ik draag kleren waarin ik mij lekker voel, iedere dag weer.
Mijn kapsel? Interesseert me helemaal niets: vooral kort en lekker gemakkelijk. Het simpele tondeusewerk, nummertje drie. Na tien minuten sta ik bij de kapper weer buiten.
Een spiegel? Ik kijk er twee keer per dag in. ’s Morgens en ’s avonds.

Ik ga op bezoek bij mensen in de buurt. Wij zien elkaar niet zo vaak maar kennen elkaar al heel lang. Dus ga ik in mijn “gewone” kleren; zoals altijd.
Netjes maar vooral lekker zittend en gemakkelijk.
Moet je niet wat anders aantrekken? Het zal die anderen een rotzorg zijn wat ik aan heb zolang ik maar wat aan heb. Ik loop er heus niet als een zwerver bij.
Zo voel ik mij lekker en op z’n best.
Gewoon, zoals ik ben.

Een paar jaar geleden ben ik zowel regionaal als nationaal heel regelmatig op tv geweest in verband met het schrijven en verschijnen van mijn eerste boek.
Moet je niet wat anders aantrekken? Je komt op tv!
Nou nee dus. Het gaat toch om wat ik te vertellen heb, niet over hoe ik er uitzie.
Zo voel ik mij lekker en op z’n best.
Gewoon, zoals ik ben.

In die periode draaf ik ook op in een lokaal radioprogramma in het land.
Het zet te denken dat bij die gelegenheid niet wordt gevraagd of ik wel wat anders aan moet trekken. Ik kom immers op de radio en dan zien de luisteraars mij niet; “het is maar de radio”.
Zoals altijd trek ik aan wat ik wil. Zo voel ik mij lekker en op z’n best.
Gewoon, zoals ik ben.

Uiterlijkheden, ik heb er zo’n godsgruwelijke hekel aan.
Ik walg als ik zie en lees hoe mensen vaak alleen maar op hun uiterlijk worden beoordeeld. Door mannen maar minstens -zo niet vaker- ook door vrouwen. Daar werken ze ook zelf wel aan mee. Soms lijkt het wel een veemarkt. Nou ja, lijkt…..

Hoe zie ik eruit, moet ik toch een ander jurkje of broek aan, kan deze make-up vandaag wel, welke schoenen passen daar dan bij. Ze zijn of voelen zich al dan niet slank of te dik, cosmetische ingrepen. Ik heb wel een dikke kont; het wordt tijd voor de sportschool of meer eco-voedsel. Ik moet nu toch echt op dieet.
De rest kun je zelf verzinnen. Het maakt geen bal uit of het nu mannen of vrouwen zijn die worstelen met dit soort problemen. Voor enkelen echt een probleem; voor de meeste anderen alleen maar uiterlijkheden. Nonsens dus; meer is het niet.

Natuurlijk zijn er altijd wel situaties waarin je chic of gesoigneerd uit wil zien. Je gaat niet naar een sollicitatiegesprek in een slonzig trainingspak, een t-shirt met vlekken en afgetrapte gymschoenen. De eerste indruk is dan maar al te vaak doorslaggevend.
Dat mensen waarde hechten aan hun uiterlijk is logisch. Waar ik een hekel aan heb is wanneer uiterlijk in de plaats komt van de inhoud.
Perfect zul je nooit zijn. Je streven blijkt slechts een droom, een zeepbel. Een enkel prikje en die zeepbel is voorbij.

Doe normaal; zoals je echt bent.
De rest is onzin.

Meer columns van Rob van Spanje? Lees zijn bundel Vis op vrijdag!
[bol_product_links block_id=”bol_56fec0b761913_selected-products” products=”9200000039366285″ name=”Vis op vrijdag” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

written by Rob van Spanje