Vluggertjes

Regelmatig wil ik opeens wat schrijven.
Kan mij op ieder moment van de dag overvallen. Vaak schrijf ik dan gewoon wat onzin maar meestal toch wel over onderwerpen met een serieuze ondertoon. Maakt niet uit waar ik op dat moment ben. Toevallig op de wc? Logisch dat ik het dan effe kwijt wil. Ook dat is onzin.

Al een paar jaar heb ik een map Vluggertjes op mijn pc. Af en toe publiceer ik daar wat van. Publiceren klinkt nogal overdreven; ik zet het gewoon op Facebook. Dat is het dan.
Het zijn simpele hersenspinsels. Iedereen heeft wel ergens briefjes liggen om dingen te noteren. Een boodschappenlijstje, geheugensteuntjes. Heb ik zelf nauwelijks want ik heb een vrouw die een geheugen heeft groter dan een hele kladblok. Toch wil ook ik weleens wat opschrijven. Gewoon over een onderwerp dat mij te binnenschiet. Juist op dat ene moment. Kan ik geen vrouw bij gebruiken, mijn eigen vrouw al helemaal niet. Het gaat immers om mijn gevoel op dat ene moment.

Lang nadenken of en wat ik wil opschrijven doe ik nooit. Allerlei gedachten schieten door mijn hoofd. Ik schrijf ze binnen een half uur op en bewaar ze in dat mapje. Meer dan wat simpele hersenkronkels zijn het vaak niet en ik noem ze altijd “Vluggertjes”. Heel eenvoudig, voor mezelf.
Het rare is dat ik die notities altijd schrijf in amateuristische dichtvorm. Het rijmt meestal totaal niet maar dat is ook helemaal niet interessant. Boeit me ook niet. Ik vraag mij alleen maar af waarom ik dat telkens weer doe. Ik kan het toch ook in gewone mensentaal noteren?

Als je gaat googlen op “Vluggertjes” kom je bij van alles terecht behalve bij mij. Ik denk dat je vooral belandt op sites met alles over ordinaire seks en meer van dat soort simpele onzin maar niet bij mij. Ik plaats mijn eigen vluggertjes alleen af en toe op Facebook en nooit met de term Vluggertjes. Ik “signeer” die oprispingen altijd met @vanes. Hoef je ook niet op te googlen; vind je niet.
Het merendeel zul je nooit lezen maar voor mij betekenen ze vaak veel. Ze staan alleen in mijn eigen mapje en soms op mijn FB. Alleen bestemd voor FB-vrienden en voor mijzelf. Als ik ze schrijf, wil ik iets kwijt van wat ik voel. Gewoon, op dat moment. Misschien wel iets dat ik daarna niet meer onder woorden kan brengen.

Het grappige is dat lezers die stenoachtige kretologieën gedichten noemen. Als gedichten zijn ze nooit bedoeld. Het zijn simpel wat verbale erupties van juist dat ene moment. Ik blader door mijn eigen vluggertjes en schrik. Ik heb er in een paar jaar tijd al zo’n zestig geproduceerd.
Nooit maar dan ook nooit zou ik mij willen vergelijken met een dichter.
Echte dichters. Begrijpen zij mij wel en ik hen niet?
Of is het toch net andersom?

Het antwoord interesseert mij niet.
Voor mij zullen het altijd
mijn eigen simpele vluggertjes zijn.

Meer columns van Rob van Spanje? Lees zijn bundels Vis op vrijdag en Ik hengel maar wat!

[bol_product_links block_id=”bol_56fec0b761913_selected-products” products=”9200000039366285″ name=”Vis op vrijdag” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”undefined” show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]
[bol_product_links block_id=”bol_5a3418acac9a0_selected-products” products=”9200000086862039″ name=”Ik hengel maar wat rob” sub_id=”” link_color=”003399″ subtitle_color=”000000″ pricetype_color=”000000″ price_color=”CC3300″ deliverytime_color=”009900″ background_color=”FFFFFF” border_color=”D2D2D2″ width=”250″ cols=”1″ show_bol_logo=”1″ show_price=”1″ show_rating=”1″ show_deliverytime=”1″ link_target=”1″ image_size=”1″ admin_preview=”1″]

written by Rob van Spanje